به صدای قلب بچه ای که تو رحم مادرشه گوش کردم....
هم هراس بود هم آرامش... من که ترسیدم بیشتر .. اما خودش چه حسی داشت نمیدونم
حتما مادرش میدونست ... شاید اگر ازش سوال می کردم جوابم رو میداد
صدا تند ، بی وقفه ، با شتاب زیاد ، با هر تپش فکر میکنی صدا تند تر میشه ، سرعتش افزایش پیدا میکنه ولی باز میبنی تو همون ریتمی ...
اما انقدر شتاب زیاده ... انقدر بی پروا شوق پریدن داره که هربار این حس بهت دست میده
به سرعت میزنه میبره با خودش آدمو
میزنه ، تپش تپش تپش ریز و سریع ، حرکتی پیوسته ، جریانی تند به سمت سلول ها ، تغذیه و اکسیژن برای تقسیم سلولی ، رشد ، تعادل و آنجا که قلب شکل بهتری به خودش بگیره و مغز راه بهتری برای پرواز پیدا کنه
شاید اگر مادر بودم معنی این کلمات رو بهتر احساس میکردم ؛ فارغ از هر گره کوری
شاید اگر روزی مادر شم متن شیداگونه تری برای فرزندم به قلم ببرم
